Η λογική του στιγμιότυπου

Στιγμές μιας αστικής καθημερινότητας, ντυμένες με κτίρια του παρελθόντος, φιγούρες, χρώματα και σκόρπιες φράσεις, είναι οι “Στιγμές” που αποτύπωσε στα έργα του ο Γιάννης Αδαμάκης. Ζωγραφικές εικόνες, που φέρνουν στον νου σημειώσεις ενός ημερολογίου.

Της Έλσας Σπυριδοπούλου
elsaspi@gmail.com

Τα έργα που παρουσιάζει ο Αδαμάκης στην γκαλερί “Έψιλον” της Θεσσαλονίκης έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό τους τα λαμπερά χρώματα. Μην παραπλανηθείτε, όμως. “Το να χρησιμοποιεί κάποιος έντονα χρώματα δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι είναι και αισιόδοξα τα έργα. Πολλές φορές είναι πολύ πιο αισιόδοξα κάποια γκρίζα χρώματα παρά τα έντονα, που εξάλλου υπάρχουν φορές που δημιουργούν ένταση, επιθετικότητα”, διευκρίνισε ο ίδιος, σε συνάντηση που είχαμε μαζί του στην γκαλερί.

Κινηματογραφικά πλάνα
Μία από τις σταθερές στο έργο του Αδαμάκη είναι ο σχολιασμός για το πέρασμα του χρόνου, την αμηχανία του ανθρώπου μπροστά στις στιγμές που περνάνε μπροστά στα μάτια του, την ίδια τη ζωή μας.
Κάθε λεπτομέρεια στις εικόνες του σημαίνει κάτι για τον ίδιο. Είναι ο κόσμος μέσα στον οποίο ζει, πλασμένος με ονειρικά και πραγματικά στοιχεία και ισορροπίες ανάμεσα στο γύρω περιβάλλον και τον εσώτερο κόσμο. Όπως λέει ο ίδιος, “κάνω αυτό που νιώθω, χωρίς να μπαίνω στη λογική του λαϊφστάιλ, ορίζοντας τι είναι σύγχρονο και τι όχι”.
Επηρεασμένος από το έργο του Βρετανού Πίτερ Μπλέικ, ο Αδαμάκης δοξάζει το ωραίο καθώς αναδύεται μέσα από τις καθημερινές ιστορίες, αντλώντας πάντα από την παράδοση. “Αντί να τις γράψω ανάλογες ιστορίες γίνανε εικόνες”, ανέφερε. Σε αυτήν τη δουλειά, μάλιστα, που παρουσιάζει στη Θεσσαλονίκη, επικεντρώνεται “στη λογική του στιγμιότυπου. Σε στοιχεία που φορτίζουν την εικόνα συναισθηματικά, με μνήμες. Διότι οι στιγμές δεν είναι μόνο κάτι που συμβαίνει εδώ και τώρα, είναι και κάποιες εικόνες στη μνήμη μας”. Αυτά τα στιγμιότυπα δίνουν στα έργα μια αύρα κινηματογραφική. Σαν αποσπάσματα από σκηνές μιας ταινίας, γεμάτης ήχους, κίνηση, ζωντάνια.

Προς το διαφορετικό
Υπάρχει ωστόσο ο φόβος να ωραιοποιούμε πολλές φορές το χθες, όταν το σήμερα είναι τόσο βαρύ όπως στις μέρες μας. Δεν είναι έτσι; τον ρωτάμε. “Δεν ξέρω αν το σήμερα αρκεί για να βλέπουμε τα πράγματα. Εννοώ ότι αναπόφευκτα το συνδέεις με το χθες και επειδή υπάρχει πάντα η προσδοκία για κάτι καλύτερο δημιουργείται αυτή η αίσθηση της ωραιοποίησης. Όσο για το βαρύ κλίμα που ζούμε, θα έλεγα ότι έχει δύο όψεις, γιατί μπορεί να είναι και δημιουργικό. Σαν τις σχέσεις των ανθρώπων. Μπορεί να βελτιώνονται ή να καταστρέφονται. Αναλόγως πώς το βλέπει κανείς”.
Το μόνο βέβαιο σύμφωνα με τον κ. Αδαμάκη είναι ότι “μόλις βγούμε από αυτό το κλίμα θα είμαστε όλοι διαφορετικοί άνθρωποι. Δεν ξέρω αν θα είναι προς το καλύτερο ή όχι. Σίγουρα τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Είμαι βέβαιος γι’ αυτό, το νιώθω”.
 

• Γκαλερί “Έψιλον” (Αλ. Σβώλου 7). Έκθεση του Γιάννη Αδαμάκη “Στιγμές”. Διάρκεια έως 29 Ιανουαρίου.

Πηγή: www.makthes.gr