Γλυπτική!

0
com

Η γλυπτική είναι η τέχνη της ανάγλυφης απόδοσης αντικειμένων από μάρμαρο, πέτρα, ξύλο, γυαλί, μέταλλο, κερί, πυλός κ.α. και χωρίζετε σε δυο κλάδους τα ολόγλυφα όπως τα αγάλματα και τα ανάγλυφα όπως τα νομίσματα.

Οι βασικές μορφές της γλυπτικής είναι το, άγαλμα που απεικονίζει το σώμα σε φυσικές διαστάσεις, το σύμπλεγμα με πολλά σώματα σε σύνθεση, το αγαλμάτιο που είναι σε μικρότερες διαστάσεις, η προτομή που απεικονίζει το σώμα μέχρι τη μέση κ.α.. Τα γλυπτά με εξαίρεση τα κεραμικά είναι μονόχρωμα και έχουν το χρώμα του υλικού που είναι κατασκευασμένα, όπως ξύλο, μάρμαρο, πυλό.Η ιστορία μας διδάσκει ότι γλυπτά υπάρχουν από την παλαιολιθική εποχή και ξεκίνησαν από την χαρακτική, που ο άνθρωπος χάραζε την πέτρα μέσα στα σπηλαία. Στην πορεία τα χαρακτικά έγιναν ανάγλυφα και μετά ολόγλυφα.

Μεγάλη ακμή γνώρισε η γλυπτική στην Αίγυπτο που κατασκευάσθηκαν μεγάλα κτίρια με πολλά αγάλματα όπως η Σφίγγα.Στην Ελλάδα η γλυπτική γνώρισε την μεγάλη δόξα. Από το 3000 π.Χ. σώζονται αξιόλογα γλυπτά από πορσελάνη.

Ο χαρακτήρας των αγαλμάτων τους ήταν καθαρά θρησκευτικός ( δηλαδή τα αγάλματα ήταν αφιερωμένα στους θεούς ) και μόλις το 4ο αιώνα π.Χ. απόχτησαν διακοσμητικό χαρακτήρα. Δόξα της Ελληνικής γλυπτικής αποτελεί ο Φειδίας , φίλος και σύμβουλος του Περικλή που μαζί με τους Ικτίνο και Καλλικράτη δημιούργησε τον Παρθενώνα

Στο Μεσαίωνα η γλυπτική βάζει την σφραγίδα της στον Χριστιανισμό δηλαδή η γλυπτική διάκοσμοι τις πόρτες των ρωμαϊκών εκκλησιών που χτίσθηκαν από τους μονάχους, ενώ οι εκκλησίες γοτθικού ρυθμού ήταν γεμάτες με ανάγλυφα και αγάλματα, που τα δημιούργησαν λαϊκοί γλύπτες και χαρακτηρίζεται από βαθιά θρησκευτικότητα.

Τον 20ο αιώνα αναπτύσσεται η αφηρημένη, η μοντέρνα καθώς και η ανεικονική γλυπτική.

Η γλυπτική είναι η τέχνη της αφής, του αγγίγματος και του χεριού. Ένας τρόπος έκφρασης για τον καθένα από εμάς να βγάλει οποιαδήποτε κρυφά του συναισθήματα.




Είναι ένας ελεύθερος δρόμος για όλους, γιατί η τέχνη αφορά όλους και είναι αυτό που προσφέρεται από την ψυχή, όλη αυτή η όμορφη και ευγενική πλέθρα των συναισθημάτων μας. Εδώ γίνεται μια προσπάθεια, ώστε ο κόσμος να έρθει πιο κοντά στη γλυπτική. Να κατανοήσει ο καθένας από εμάς αυτή την τέχνη μέσα από μια σύντομη ενημέρωση και σειρά συναντήσεων στο ‘Μικρό Πολυτεχνείο’.

Σκοπός είναι να έρθουμε πιο κοντά στους εαυτούς μας. Να τους κατανοήσουμε και να δώσουμε μια μικρή διέξοδο στον εαυτό μας ώστε να εκφραστεί ελεύθερα, χωρίς φόβους και κρίσεις. Να αναζητήσουμε τη δημιουργική πλευρά του εαυτού μας μέσα από τη γλυπτική, . Να κάνουμε πράξη τις ιδέες μας και να δώσουμε χώρο και χρόνο σε μας.
Μια περιδιάβαση σε διάφορα υλικά στα οποία ο καθένας θα γνωρίζει τι του ταιριάζει καλύτερα.

ΑΝΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ

Αναφορές και δείγματα από γλύπτες όλων των εποχών και αιώνων.
Σπουδή κεφαλιού και σώματος. Αναλογίες και βασικά επίπεδα, καθορισμένη κατεύθυνση των γραμμών. Κίνηση.
Μέθοδος της αφαίρεσης και του αυθορμητισμού.
Ελεύθερες γλυπτικές φόρμες
Μίξη υλικών.

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΥΛΙΚΑ

Τεχνική του καλάι. Ελεύθερες φόρμες και κατασκευές σε συνδυασμό με άλλα υλικά όπως papié masé (χαρτοπολτός).
Γενική γνωριμία με τον πηλό. Ελεύθερη απόδοση και σπουδή κεφαλιού
Γύψινο σώμα, αρματούρα. Κίνηση.
Ξυλογλυπτική- ανάγλυφο- τρισδιάστατο.
Πέτρα, πωρόλιθος, μάρμαρο, alfa block.

Πηγές: www.arthellas.gr  & www.mikropolytexneio.gr/

Αυγουστιάτικη φεγγαράδα σε αρχαιολογικούς χώρους στις 24/08

0
com Λέγεται πως το φεγγάρι του Αυγούστου είναι το πιο μεγάλο μέσα στη χρονιά. Και το πιο όμορφο. Τι λέτε λοιπόν; Πάμε να το απολαύσουμε ρομαντικά και ενδεχομένως με μουσική υπόκρουση σε κάποιον από τους ενενήντα αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία σε όλη τη χώρα που συμμετέχουν στις φετινές εκδηλώσεις της αυγουστιάτικης Πανσελήνου, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού. Οι εκδηλώσεις για την τελευταία πανσέληνο του καλοκαιριού θα πραγματοποιηθούν στις 24 Αυγούστου 2010, ημέρα Τρίτη, από τις 19:00 μ.μ έως 01:00 π.μ. με ελεύθερη είσοδο.
Ο θεσμός των ανοιχτών αρχαιολογικών χώρων κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι, με ή χωρίς μουσική εκδήλωση, ξεκίνησε το 1996 και με ελάχιστα διαλείμματα συνεχίζεται με επιτυχία.
36 από τους 90 χώρους θα φιλοξενήσουν μουσικές εκδηλώσεις κυρίως. Συμμετέχουν καλλιτέχνες όπως Νίκος Ξυδάκης, Νένα Βενετσάνου, Ηλίας Λιούγκος κ.ά.

Χώροι και Εκδηλώσεις

ΑΤΤΙΚΗ
• Ιλίου Μέλαθρον: Νένα Βενετσάνου
• Ακρόπολη
• Ναός Ποσειδώνα, Σούνιο
• Αρχαιολογικός χώρος Ελευσίνας: «Τρίφωνο»
• Θέατρο Ζέας Πειραιάς: Νίκος Ξυδάκης
• Ιερό Ποσειδώνος Καλαυρία Πόρου: κλασική μουσική
ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ – ΕΥΒΟΙΑ
• Κάστρο Λαμίας
• Βυζαντινό Μουσείο Φθιώτιδας: δημοτική μουσική
• Αρχαιολογικός χώρος Δελφών: μουσική εκδήλωση
• Φρούριο Καράμπαμπα Χαλκίδας
• Αρχαιολογικό Μουσείο Αταλάντης: μουσική εκδήλωση
• Αρχαιολογικός χώρος Νέας Πλευρώνας (Αιτωλοακαρνανία): «Ατροπον»
• Αρχαιολογικό μουσείο Χαιρώνειας: αφιέρωμα στον Χατζιδάκι και στον Θεοδωράκη
• Αρχαιολογικός χώρος Φούρκας Σκύρου: μουσική εκδήλωση
• Πύργος Βασιλικού (Εύβοια)
ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ
• Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών
• Αίθριο Νέου Μουσείου Ολυμπίας: βραδιά πιάνου
• Ανάκτορο του Νέστορος στη Χώρα Τριφυλίας
• Νιόκαστρο Φρούριο Πύλου: λαϊκό έντεχνο τραγούδι
• Μυστράς: μουσική εκδήλωση
• Αρχαιολογικό Μουσείο Τριπόλεως
• Φρούριο Παλαμηδίου
• Αρχαία Κόρινθος: κλασική μουσική με τους «European Chamber Players»
• Αρχαία Νεμέα: κλασική μουσική, με το «Saitsiing»
• Αρχαιολογικό Μουσείο Σικυώνος: κλασική μουσική, με το «Doremis Ensemble Vienna»
• Μουσείο Πύργου Μούρτζινων, Καρδαμύλη Μάνης
ΗΠΕΙΡΟΣ – ΕΠΤΑΝΗΣΑ
• Ακρόπολη Κάστρου Ιωαννίνων (Ιτς Καλέ): ηλεκτρονικό κουαρτέτο εγχόρδων
• Αρχαιολογικός χώρος Δωδώνης
• Αρχαιολογικός χώρος Νικόπολης – Στάδιο: μουσική εκδήλωση
• Παλαιό Φρούριο Κέρκυρας
• Πύργος Ραγίου (Θεσπρωτία)
• Ελέα Παραμυθιάς (Θεσπρωτία): σύνολο κιθάρας
• Φρούριο Γαρδικίου
• Φρούριο Κασσιώπης
ΘΕΣΣΑΛΙΑ
• Βυζαντινό Κάστρο Τρικάλων
• Αρχαιολογικό Μουσείο Βόλου: μουσική εκδήλωση
• Κάστρο Σκήτης Δήμου Μελιβοίας (Λάρισα)
• Πύλη – Γέφυρα Πορταϊκού (Τρίκαλα)
• Βυζαντινό Κάστρο Φαναρίου (Καρδίτσα)
• Αρχαιολογικός χώρος Νέας Αγχιάλου
• Αρχαιολογικό Μουσείο Αλμυρού
• Ασκληπιείο Σκοπέλου
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
• Ωδείο Ρωμαϊκής Αγοράς Θεσσαλονίκης: «Τρία συν ένα»
• Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης: τζαζ
• Φρούριο Επταπυργίου: συγκρότημα «Ρεμπετάλικα»
• Πύργος Ουρανούπολης: έκθεση με ιστορικούς χάρτες
• Αρχαιολογικός χώρος Πέλλας
• Αρχαιολογικός χώρος Εδεσσας
• Αρχαιολογικό Μουσείο Φλώρινας
• Αιγές – Στέγαστρο Βασιλικών Τάφων
• Ελληνιστική πόλη Φλώρινας
• Αρχαιολογικό Μουσείο Αργους Ορεστικού
• Λιμναίος οικισμός Δισπηλιού: μουσική συναυλία
• Αγιος Γερμανός Πρεσπών
• Αρχαία πόλη Αιανής (Κοζάνη): μουσική εκδήλωση
• Αρχαιολογικός χώρος Δίου: μουσική με τέσσερα βιολιά
ΘΡΑΚΗ
• Αρχαιολογικός χώρος Ζώνης
• Ιερό Μεγάλων Θεών Σαμοθράκης: χορός: Αποστολία Παπαδαμάκη, μουσική: Παντελής Παυλίδης
• Αρχαίο Θέατρο Μαρώνειας
ΒΟΡΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟ
• Κάστρο Μυτιλήνης
• Προϊστορικός οικισμός Θερμής (Λέσβος): Ηλίας Λιούγκος
• Αρχαιολογικός χώρος Εμπορειού (Χίος)
• Αρχαιολογικός χώρος Μέσων (Λέσβος)
• Αρχαιολογικός χώρος Πολιόχνης: έντεχνο ελληνικό τραγούδι
ΝΟΤΙΟ ΑΙΓΑΙΟ
• Αρχαιολογικός χώρος Υρίων Νάξου
• Αρχαιολογικός χώρος Κιονίων Τήνου
• Αρχαιολογικός χώρος Δήλου
• Μουσείο Προϊστορικής Θήρας
• Αρχαιολογικό Μουσείο Ρόδου
• Ρωμαϊκό Ωδείο Κω: αργεντίνικο τάνγκο
• Αρχαιολογικός χώρος Καμίρου: μουσική εκδήλωση
• Αρχαιολογικό Μουσείο Καλύμνου
• Αρχαιολογικό Μουσείο Αστυπάλαιας
• Αρχαιολογικό Μουσείο Καρπάθου
• Αρχαιολογικό Μουσείο Κάσου
• Αρχαιολογικό Μουσείο Σύμης
• Αρχαιολογικό Μουσείο Νισύρου
ΚΡΗΤΗ
• Προμαχώνας Αγίου Ανδρέα Ενετικών Οχυρώσεων Ηρακλείου: κρητική μουσική
• Αρχαιολογικός χώρος Μαλίων: αφιέρωμα στους Χατζιδάκι, Θεοδωράκη και Γκάτσο, με την Κορίνα Λεγάκη
• Αρχαιολογικός χώρος Απτέρας
• Αρχαιολογικός χώρος Μοναστηρακίου Αμαρίου
• Αρχαιολογικός χώρος Γουρνιών: μουσική εκδήλωση

Πηγή: www.infokids.gr

Η γέννηση της τέχνης- Η ιστορία της τέχνης Οι μορφές της τέχνης – Έργα τέχνης Τέχνη και κοινωνία Η σχέση του καλλιτέχνη με το έργο του

0
com

Τέχνη

View more presentations or Upload your own.

Πώς γεννιέται ένα έργο τέχνης; Η θέα της ομορφιάς υποβάλλει και συγκινεί τον άνθρωπο που στην καθημερινή του ζωή προσπαθεί να φαίνεται ωραιότερος και μέσα στα έργα τέχνης έχει σκοπό να εκφράσει το δικό του νόημα της ζωής.

Ο δημιουργός αισθάνεται την ανάγκη να περισώσει την πραγματικότητα από τη μοιραία φθορά του χρόνου, να διαιωνίσει μέσω του έργου του, την παρουσία του στον κόσμο.

Η Τέχνη ακολουθεί τον άνθρωπο από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής του σ΄ όλες του τις δραστηριότητες: στη λύπη, στη χαρά, στην ειρήνη, στον πόλεμο, στη ζωή και στο θάνατο.

Η Τέχνη είναι μια μορφή νίκης του ανθρώπου.

Πηγή: http://www.slideboom.com

Τι σημαίνει εικαστική θεραπεία (Art Therapy)

0
com

Η Art-Therapy ανήκει στα ψυχοκοινωνικά επαγγέλματα. Προσφέρει υπηρεσίες στον άνθρωπο, δίνοντάς του την ευκαιρία να εξερευνήσει προσωπικά προβλήματα, διαμέσου λεκτικής και εξωλεκτικής έκφρασης. Συγκεκριμένα, βασίζεται στη δύναμη της Εικαστικής Έκφρασης (ζωγραφικής, πηλού, κολλάζ, φωτογραφίας, άμμου) ως μέσου επικοινωνίας του ατόμου με τον εαυτό του και το περιβάλλον, ούτως ώστε να αναπτύξει σωματικές και συναισθηματικές ικανότητες.
Παρόλο που ο εικαστικός δρόμος έκφρασης ήταν ανέκαθεν γνωστός στην ιστορία της ανθρωπότητας, η Εικαστική Θεραπεία, ως επάγγελμα, αρχίζει να εμφανίζεται γύρω στα 1950.
Η θεραπευτική προσέγγιση μέσα από την τέχνη αναγνωρίζει τις καλλιτεχνικές διεργασίες, τις δομές, το περιεχόμενο και τους συνειρμούς, πάνω σ’ αυτά, ως καθρέπτες των ικανοτήτων, της προσωπικότητας, των ενδιαφερόντων και των ενασχολήσεων του ανθρώπου.
Παράλληλα, η θεραπεία μέσω της τέχνης προσφέρεται και ως διαγνωστικό εργαλείο ψυχολογικής αξιολόγησης για άτομα, ζευγάρια, οικογένειες και ομάδες.

Ζωγραφική και ψυχοθεραπεία

0
com

Πριν ακόμη αρχίσει να μιλάει ο άνθρωπος ζωγράφισε. Χάραζε σύμβολα στα τοιχώματα των σπηλιών για να ξορκίσει τους φόβους του, να εκδηλώσει τη χαρά του, να πάρει δύναμη.
«Σήμερα, ο άνθρωπος -δυστυχώς- έχει αποκοπεί από αυτή τη δραστηριότητα έκφρασης», λέει η ψυχολόγος, art therapist και διευθύντρια του Κέντρου Τέχνης και Ψυχοθεραπείας, Νιζέττα Αναγνωστοπούλου - Ιωαννίδου. «Ίσως δεν θα υπήρχε ανάγκη να χρησιμοποιηθεί η τέχνη σαν μέσο θεραπείας αν ο άνθρωπος κρατούσε την επαφή μαζί της, όπως κάνει ένα μικρό παιδί».
Το Κέντρο Τέχνης και Ψυχοθεραπείας είναι ένας χώρος, όπου χρησιμοποιείται η Art Therapy - θεραπεία μέσω των εικαστικών. Μια πρωτότυπη - για τα ελληνικά δεδομένα και σημαντική προσπάθεια, όπου παρουσία ειδικού, τα άτομα εκφράζονται και ανακαλύπτουν τον εαυτό τους, απελευθερώνοντας τις καλλιτεχνικές τους τάσεις.
«Χρησιμοποιούμε την καλλιτεχνική δημιουργία του ανθρώπου για να καταλάβουμε τον εσωτερικό του κόσμο, την εσωτερική ανθρώπινη διαδικασία», λέει η κ. Αναγνωστοπούλου - Ιωαννίδου.
«Όταν μιλάμε για καλλιτεχνική έκφραση δεν εννοούμε την καλλιτεχνικά άρτια έκφραση -επεξηγεί- αλλά οποιαδήποτε γραφική αναπαράσταση ενός καθημερινού ανθρώπου».
Η Art Therapy αρχικά είχε χρησιμοποιηθεί από καλλιτέχνες σε ψυχιατρεία της Αγγλίας και της Αμερικής. Σήμερα, η Art Therapy δεν απευθύνεται μόνο σε ασθενείς με κάποια βαριά δυσλειτουργία, αλλά σε οποιονδήποτε θέλει να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του.
Αυτού του είδους η θεραπεία γίνεται σε μια ατμόσφαιρα ασφάλειας, εμπιστοσύνης, σεβασμού και με την παρουσία του art therapist (θεραπευτή μέσω των εικαστικών).
«Ο art therapist καλείται να παίξει ένα διπλό όλο: Διάγνωσης, και θεραπείας», λέει η κ. Αναγνωστοπούλου - Ιωαννίδου.
Με τις πρώτες κουβέντες ή μέσω των πρώτων καλλιτεχνικών δημιουργιών του ατόμου, ο art therapist πρέπει να είναι σε θέση να αποκρυπτογραφήσει τις ανάγκες του ατόμου και με αυτή την έννοια, να διαγνώσει τα προβλήματα που υπάρχουν.
Ο art therapist κάνει μία διάγνωση σχετικά με τη σοβαρότητα των προβλημάτων, τη διάρκεια της θεραπευτικής διαδικασίας και την πιθανότητα επιτυχίας. Επειδή ο άνθρωπος συχνά έχει αντιδράσεις που εκπλήσσουν, η διάγνωση δεν αποτελεί κάποιο καθοριστικό μέτρο για την εξέλιξη του ατόμου, αλλά είναι μια διαδικασία που βοηθά τον art therapist στο έργο του.
Η σημαντικότερη διαδικασία είναι αυτή της θεραπείας. Το άτομο χρησιμοποιώντας τις δημιουργικές του δυνατότητες, εκφράζει άλυτες συγκρούσεις, προβλήματα, τον τρόπο που σκέφτεται. Συχνά, αυτό γίνεται χωρίς να το συνειδητοποιεί. Απλά ζωγραφίζει ή επιδίδεται σε κάποιο άλλο είδος καλλιτεχνικής δημιουργίας. Κοιτώντας, όμως, μετά το δημιούργημά του και με τη βοήθεια του art therapist, ερμηνεύει τα σύμβολα που ο ίδιος έχει χρησιμοποιήσει.
«Ένα μεγάλο μέρος του ανθρώπινου δυναμικού είναι στο υποσυνείδητο», λέει η κ. Αναγνωστοπούλου. «Με αυτή τη διαδικασία αντιμετωπίζει πράγματα που έχει απωθήσει».
Μέσω της τέχνης, συναισθήματα, άγχη, τραύματα που βρίσκονται σε χαώδη κατάσταση μέσα στο ανθρώπινο μυαλό, απελευθερώνονται και συγχρόνως, δομούνται. Επιπλέον, όλα αυτά τα δυσάρεστα συναισθήματα αυτόματα μειώνονται σε ένταση από το γεγονός και μόνο ότι το άτομο βρίσκει το κουράγιο να τα εκφράσει και, επομένως, να τα αντιμετωπίσει.
Ο δύσκολος ρόλος του art therapist σε αυτή τη διαδικασία είναι να βοηθήσει το άτομο να εκφρασθεί ελεύθερα και να ερμηνεύσει τα σύμβολα που χρησιμοποιεί.
Στο Κέντρο Τέχνης και Ψυχοθεραπείας, που άρχισε να λειτουργεί εφέτος, η έμφαση είναι στη ζωγραφική, αλλά γίνονται σεμινάρια και σε σχέση με άλλες μορφές τέχνης, όπως η φωτογραφία και η μουσική.
Παράλληλα με τα σεμινάρια, υπάρχουν εργαστήρια ζωγραφικής, ομάδες εμπειρίας, διαλέξεις, ημερίδες.
«Η Ελλάδα έχει ανάγκη να αναπτύξει τον ψυχοθεραπευτικό τομέα και η θεραπεία μέσω των εικαστικών είναι μια μεγάλη, μια απεριόριστη λεωφόρος με ατέλειωτες δυνατότητες», λέει η κ. Αναγνωστοπούλου - Ιωαννίδου.

Η ζωή και το έργο του Μιχαήλ Άγγελου!

0
com

Αμαλία Κ. Ηλιάδη

Στις 18 Φεβρουαρίου 1564, σε βαθιά γεράσματα, σχεδόν 90 χρόνων πια, πεθαίνει ο Μιχαήλ Άγγελος. Ο πάπας θέλει η ταφή του να γίνει στη Ρώμη, όπου είχε μετακομίσει οριστικά ο καλλιτέχνης τριάντα χρόνια νωρίτερα. Ωστόσο, η Φλωρεντία διεκδικεί τη σορό του για να του αποδώσει τον ύστατο φόρο τιμής, εκπληρώνοντας έτσι και την τελευταία του επιθυμία.

Λίγο αργότερα, ένας ανιψιός του ενορχηστρώνει την κλοπή της σορού και μεταφέρει το λείψανο στην πόλη των Μεδίκων. Πέρα απ’ τα όποια ζητήματα οικογενειακής υπερηφάνειας, απώτερος στόχος του είναι να μετατρέψει τον καλλιτέχνη σε «έμβλημα» της νέας Ακαδημίας Ζωγραφικής, που είχε ιδρύσει ένα χρόνο νωρίτερα ο Βαζάρι, με τη γενναιόδωρη υποστήριξη του δούκα Κόζιμο Α΄.

Ο ίδιος ο Βαζάρι, γράφοντας τους περίφημους Βίους του, το 1550, επρόκειτο να τροφοδοτήσει κατεξοχήν το μύθο του Μιχαήλ Αγγέλου. Στα διαδοχικά κεφάλαια του βιβλίου του, ο Βαζάρι επιχειρεί μια κλιμακωτή παρουσίαση των μεγάλων μορφών της τέχνης, στον κολοφώνα της οποίας τοποθετεί τον Μιχαήλ Άγγελο. Απ’ αυτήν τη θέση υπεροχής, δύο δρόμοι θα μπορούσαν να ανοίγονται: είτε η αργή και μη αναστρέψιμη πτώση, είτε η αναγωγή του καλλιτέχνη σε πρότυπο.

Σ’ αυτήν ακριβώς τη χρονική περίοδο, η Ακαδημία του Βαζάρι καθιερώνει ένα νέο ύφος: το Μανιερισμό. Ο καλλιτέχνης δεν μιμείται πλέον τη φύση, αλλά, μέσω και της συνεχούς άσκησης του στο σχέδιο, την ίδια την τέχνη. Το σχέδιο είναι αυτό που ενώνει τη ζωγραφική, τη γλυπτική και την αρχιτεκτονική σαν τρεις επάλληλους κύκλους- μια εικόνα που την είχε συλλάβει ο ίδιος ο Μιχαήλ Άγγελος και που η Ακαδημία τη μετέτρεψε σε έμβλημά της, αντικαθιστώντας απλώς τα δαχτυλίδια με τρία στεφάνια δάφνης, ως σύμβολο της καταξίωσης των καλλιτεχνών, οι οποίοι, χάρη και στη φήμη του Μπουοναρρότι, δεν θεωρούνταν πια απλοί τεχνίτες, αλλά αυθεντικοί διανοούμενοι. Στο έργο του Μιχαήλ Αγγέλου προστίθεται ως τέταρτο δαχτυλίδι η ποίηση, στίχοι που τους σημείωνε στο περιθώριο των σκίτσων του. στα ίδια φύλλα χαρτιού σημείωνε ένα στίχο, σχεδίαζε μια μορφή, οργάνωσε μια σύνθεση, σκιαγραφούσε την οροφή κάποιου κτηρίου. Όλα αυτά μαζί, το ένα δίπλα στο άλλο. Όταν, μετά το θάνατό του, ανήγειραν ένα μνημείο προς τιμήν του, τοποθέτησαν στις τέσσερις γωνίες αγάλματα με τις προσωποποιήσεις των τεσσάρων τεχνών που είχε υπηρετήσει: της ζωγραφικής, της γλυπτικής, της αρχιτεκτονικής και της ποίησης.

Αναμφίβολα, η Ακαδημία γεννήθηκε από ένα παράδοξο. Ο Μιχαήλ Άγγελος ήταν «μοναδικός». Το να κωδικοποιήσουν την τέχνη του σ’ ένα σύνολο κανόνων, σήμαινε πως αφαιρούσαν από τα έργα του τη συναισθηματική ένταση που τα δονούσε καθώς αναδύονταν από την ύλη. Κάθε κίνηση, κάθε σημάδι, κάθε λέξη, ήταν καρπός  εσωτερικής πάλης, αναζήτησης του τέλειου, αγωνίας για το ανέφικτο. Κράμα πάθους, υπερηφάνειας, απογοήτευσης, εγκατάλειψης. Σε όλα του τα έργα είναι ορατές αλλαγές και αναθεωρήσεις. Παράλληλα χαρακτηρίζονται από ενότητα σκέψης και πρόθεσης, από μια διερεύνηση ανεξάντλητη, ολοκληρωτική, που συνδέει τους στίχους με τα  σχέδια, τα γλυπτά με τις νωπογραφίες, τα αρχιτεκτονήματα με τα πολεοδομικά σχέδια ή με τα σχέδια για οχυρωματικά έργα. Πρόθεσή του δεν ήταν να εξισώσει τις τέχνες μεταξύ τους, ούτε θεωρούσε λεπτομέρεια την επιλογή της μιας ή της άλλης. Κάτι που μπορούσε να εκφραστεί μ’ ένα γλυπτό ή ένα ποίημα δεν μπορούσε να εκφραστεί εξίσου καλά μ’ έναν πίνακα ή ένα αρχιτεκτόνημα, και αντίστροφα. Χρησιμοποιούσε, όμως, διαφορετικά μέσα για ένα και μόνο σκοπό: την τελειοποίηση της τέχνης. Ακόμη και σε έργα του που τα δουλεύει ξανά και ξανά ή που τα διακόπτει οριστικά, η ενιαία διαδρομή της σκέψης του είναι ορατή.

Ήθη και έθιμα | Η φυσιογνωμία ενός λαού

0
com

Ο όρος ήθος σημαίνει το σύνολο των ψυχικών χαρακτηριστικών κάθε ανθρώπου. Ήθη λέγονται οι αντιλήψεις ενός λαού για την ηθική και κοινωνική συμπεριφορά. Είναι οι γενικές αρχές Δικαίου, οι θεμιτοί τρόποι συμπεριφοράς του κοινωνικού ανθρώπου, που μεταβάλλονται με τη μεταβολή του χρόνου, που διαφέρουν από τόπο σε τόπο και απηχούν την τρέχουσα ηθική μιας κοινωνίας.

Δηλαδή τα ήθη ορίζουν αξίες, σχέσεις, συμπεριφορές. Είναι τα αισθήματα, οι νοοτροπίες που χαρακτηρίζουν μια εποχή (π.χ. η καταναλωτική τάση του σύγχρονου αστού, η προτίμησή του σε πρακτικές λύσεις, όπως είναι τα τυποποιημένα είδη διατροφής, η αντίληψή του για το γάμο κ.τ.λ.). Όλα αυτά αποτελούν ένα είδος κανόνων και νόμων, μια μορφή δικαίου, άγραφου, που θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε εθιμικό. Αλλά και το Γραπτό Δίκαιο δεν είναι αυθαίρετο δημιούργημα του νομοθέτη, αλλά προϊόν του πνεύματος του λαού. Υπάρχει μια συμφωνία των ηθών με τις απαιτήσεις του δικαίου. Για παράδειγμα, στις συναλλαγές των ανθρώπων οι νόμοι καθορίζουν ως δίκαιο ό,τι η κοινωνία θεωρεί ως ηθικό: απαγορεύεται η αισχροκέρδεια, θεωρείται άκυρη κάθε πράξη που αποτελεί εκμετάλλευση της ανάγκης του άλλου.

Όταν, όμως, οι αντιλήψεις αυτές πάρουν και μια σταθερά επαναλαμβανόμενη τελεστική, περισσότερο ή λιγότερο τελετουργική μορφή, γίνονται έθιμα, όπως είναι τα γαμήλια έθιμα. Γίνονται δηλαδή συνήθεια με καθολικό χαρακτήρα, που τηρείται από όλα τα μέλη της κοινωνικής ομάδας. Τα στοιχεία του εθίμου είναι: α) το ιστορικό: μακρόχρονη και ομοιόμορφη άσκηση, δηλ. ορισμένη συμπεριφορά των κοινωνιών που επαναλαμβάνεται ομοιόμορφα επί αρκετό χρόνο, ώστε να παγιωθεί ως κανόνας Δικαίου β) το ψυχολογικό: η πεποίθηση των κοινωνιών ότι, με τη συμπεριφορά τους εφαρμόζουν κανόνα δικαίου και ότι αν δεν τηρήσουν τη συμπεριφορά αυτή, θα έχουν κυρώσεις. Οι κυρώσεις που επιβάλλονται είναι η γενική κατακραυγή και η ηθική καταδίκη από μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Τα έθιμα διακρίνονται σε γενικά (ισχύουν σε όλη τη χώρα) και τοπικά (ισχύουν σε ορισμένη περιοχή). Υπάρχουν, επίσης, έθιμα επαγγελματικά και θρησκευτικά.κ.λ

Η έννοια των εθίμων προσεγγίζεται καλύτερα με το συσχετισμό τους με την έννοια των ηθών (λέμε ήθη και έθιμα). Στα νεότερα χρόνια η σχέση ηθών και εθίμων μεταβλήθηκε. Ήθη πάντα υπάρχουν. Αλλά δε δημιουργούνται νέα έθιμα. Αυτό σχετίζεται με τον τερματισμό της κλειστής ζωής της αγροτικής κοινωνίας, που ήταν ο κατεξοχήν χώρος δημιουργίας εθίμων. Γιατί εκεί συνέτρεχαν οι λόγοι που ευνοούσαν τη δημιουργία και διατήρησή τους (έντονη πίστη σε υπερφυσικές δυνάμεις, που έπρεπε, λατρευτικά, να καταστούν ευεργετικές, διάθεση ελεύθερου χρόνου, συλλογική ζωή). Υπάρχει, εντούτοις, μια τάση διατήρησης παλιών εθίμων, έστω κι αν εξέλιπαν οι αιτίες που τα είχαν δημιουργήσει. Το τελετουργικό, η παραστατικότητα και η θεαματικότητα του εθίμου ασκούν αρκετά ισχυρή γοητεία, ώστε να παρατηρείται, τις τελευταίες δεκαετίες, μια σκόπιμη αναβίωση των παλιών εθίμων, που προσφέρονται ως ένα είδος θεατρικής παράστασης, ή θεάματος...

Τα ήθη και έθιμα, τα δημοτικά τραγούδια και οι παροιμίες, οι παραδόσεις και οι θρύλοι αποτελούν το λαϊκό πολιτισμό που είναι ο καθρέφτης ενός λαού. Μελετώντας τον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό, αντικρίζει κανείς ένα λαό απλό και αληθινό, συγκροτημένο πάνω σε στέρεο προσανατολισμό, με πίστη στο παρελθόν και αισιοδοξία για το μέλλον, με ιδανικά και αξίες. Και αυτό, γιατί υπάρχει αδιάσπαστη ενότητα ανάμεσα στον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό, τον αρχαίο και το νεότερο. Κάθε έθιμο και δοξασία του λαϊκού πολιτισμού προχωρεί στα βάθη του παρελθόντος, φτάνοντας όχι μόνο στους κλασικούς χρόνους, αλλά μερικές φορές στα βάθη της προϊστορίας.

Αναμφίβολα, λοιπόν, μέσα από το λαϊκό πολιτισμό αναζητάμε τις ρίζες μας και ανακαλύπτουμε τη φυσιογνωμία μας ως λαός, πιστοποιούμε την ταυτότητά μας, θωρακίζουμε τη συνέχιση του έθνους μας. Εναρμονίζουμε το χθες με το σήμερα και χτίζουμε το αύριο...

Πηγή: www.e-telescope.gr