com
Τα επιθαλάμια του Μόραλη
«Μ' ΕΝΑ ΟΛΙΓΟΨΗΦΙΟ αλφάβητο στα χέρια του, όπου τα στοιχεία που επανέρχονται περισσότερο είναι οι δυο αντίθετες καμπύλες, η ώχρα και το μαύρο, επέτυχε ο Μόραλης να μετατρέψει την ομιλία των πραγμάτων σε οπτικό φαινόμενο κατά τρόπο μοναδικό μέσα στη σύγχρονη ελληνική τέχνη.
»Μια ορισμένη αυστηρότητα, φτασμένη μέσα του υποσυνείδητα, και που σίγουρα έχει την προέλευσή της στην ηπειρώτικη καταγωγή του, συναντήθηκε με μερικές από τις πιο απαιτητικές μετα-σεζανικές ευρωπαϊκές αναζητήσεις. Το αποτέλεσμα ήταν μνήμες και συναντήσεις να δέσουν, ύστερα από διαδοχικές διυλίσεις, σε μορφές μεγάλης απλότητας και ακρίβειας, όπου η παραδρομή ενός χιλιοστού θ' αρκούσε ν' ανατρέψει το αρχικό όραμα. Οταν όμως ένας ζωγράφος κατορθώνει να δίνει τις προσωπικές του εμπειρίες, κρατώντας ατόφια την πρώτη τους αίσθηση, και συνάμα, με την ίδια χειρονομία, να οδηγεί τα εικονιστικά εξαγόμενα της περιπέτειας των καιρών μας σε μια τόσο υψηλού βαθμού εγκράτεια, ξεφεύγει από τους διαχωρισμούς της τρέχουσας αισθητικής. Και ίσως είναι γι' αυτό που πραγματικά δεν αισθάνεται κανείς την ανάγκη ν' αναρωτηθεί αν ο Μόραλης είναι μοντέρνος ή κλασικός, ελληνικός ή ευρωπαΐζων».
Η χρωματική πείνα του Θεόφιλου
«ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΧΝΗ κατατυραννισμένη από τους προβληματισμούς των διανοουμένων ο Θεόφιλος ξαναφέρνει στην αρχική της σημασία τη χαρά της δουλειάς. Νιώθεις ότι δεν είναι για να εκπληρώσει φιλοδοξίες ούτε για να επιτύχει λύσεις σε υποθετικά θεωρήματα ούτε καν για να βγάλει το ψωμί του που πιάνει τα πινέλα. Είναι για να κορέσει μια πείνα χρωματική, που τον βάζει να καταβροχθίζει φύση και να παράγει φύση, έτσι, ολοένα, χωρίς να το πολυσυλλογιστεί, με βουλιμία -μόνο που δε γλείφει, θα 'λεγες, τα δάχτυλά του. Ετσι και η αθωότητα προφταίνει ν' αποτυπωθεί στις ζωγραφιές του, όπως η δροσιά στο δέρμα των πρωινών φρούτων».
Ο ήλιος του Ματίς
«Η ΜΕΓΑΛΗ καινοτομία του Matisse ήτανε ότι δεν επέτρεψε στον ήλιο να φωτίζει το αντικείμενό του απευθείας, όπως γινότανε στη φύση. Ενα τέτοιο πράγμα τον λύτρωσε από την ανάγκη να δίνει αναγλυφικότητα (modele) στις φόρμες του, και τον προίκισε, αντίθετα, με την ευχέρεια να προβαίνει σε απλουστεύσεις που ανατρέπανε την καθιερωμένη προοπτική. Στηριγμένος στη φαντασία του, βρήκε ο Matisse και επέβαλε μια προοπτική άλλου είδους, μιαν αντίληψη του χώρου που συμπίπτει σε όχι λίγα σημεία με την παιδική και που, ίσως γι' αυτό, έχει την ιδιότητα να αναπαρθενεύει τόσο έντονα τα γνωρίσματα του εξωτερικού κόσμου».
Πηγή: enet.gr
